Jednak warszawiakowi nie można zarzucić wiele. Jego flow jest sprawniejsze niż na "Dalekich Zbliżeniach" , teksty bardziej metaforyczne, jednak nie nazbyt poetyckie ( z czym problem miał Cira" ) . Mimo dużej rozpiętości jeśli chodzi o brzmienia, nie ma on problemu i radzi sobie zarówno na boom bapowych produkcjach - soczyste "Imperium" , jak i na cloud rapowym " Wyżej" . Solidne koncepty - "Tinker Hatfield" i "Zapach Spalin" nie są naciągane, jak często bywa w nadwiślańskim rapie. Przy okazji drugiego numeru wspomnijmy o gościach - Te-Tris i Włodi nawinęli na wysokim, stałym dla siebie poziomie, O.S.T.R. wyjątkowo nie rozprawiał przez całą zwrotkę o pieniądzach (a to w jego przypadku duże osiągnięcie) i w swoim stylu, acz ciekawie ujął temat. Jarecki i Piotr Pacak, weterani jeśli chodzi o refreny również sprawili się dobrze, jednak zdecydowanie najlepszy z całej gromadki gości był Ras, rzucając jedną z lepszych zwrotek na albumie.
Nie można nie wspomnieć o Stonie, który jak wiemy jest odpowiedzialny za wszystkie bity na tym krążku. Tak jak już wspominałem przy okazji omawiania flow gospodarza - rozpiętość podkładów jest duża, jednak wszystko jest spójne. Śląski producent pokazuje, że jest wszechstronny,a uniwersalność nie idzie w parze z brakiem stylu, więc na krążku uświadczymy brzmień zarówno nowoczesnych (wspomniane i najlepsze na płycie "Wzwyż") jak i klasycznych. Stona po tym albumie na stałe powinien znajdować się w czołówce polskich producentów.
Reasumując: płyta jest solidna, momentami kandydująca na czołówkę roku jednak w porównaniu z oczekiwaniami to za mało. Do szeroko głoszonej rewolucji i zmiany trochę zabrakło, zbyt często jest nazbyt "rzemieślniczo" , jednak nie może to przyćmić niezaprzeczalnych zalet.
Ocena: 6,5/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz