Producent Roku [Podsumowanie Roku #3]

Po zakończeniu klasyfikacji bez cienia wątpliwości mogę przyznać, że najtrudniejsze zadanie za mną. Namnożyło nam się nowych, doświadczeni złapali zwyżkę formy i tak oto mamy TOP 10, którymi można się chwalić pod każdą szerokością geograficzną

 

10. Lanek

Ranking otwiera pierwsza z młodych strzelb, której pociski zaczęły być mocno odczuwalne w tych 12 miesiącach. Czysto newschoolowe (z małymi odstępstwami) podkłady dają scenie świeżości i urozmaicenie, a przy tym ściągają większą uwagę na rapujących na nich MC's (głównie SB Mafija). Bo mało kto aż w takim stopniu rozsmakował się w nowoczesnych jazdach. Subiektywnie liczę, że na "Płycie Roku" Eripe i Queby pojawi się sporo produkcji jego autorstwa.

 

9. Paff Bangerski
Kolejny młody gniewny i nawet pomijając jego bogaty dorobek w gatunkach pozarapowych i tutaj jest czego posłuchać. Pełen remixów "Paffistotedes" to ogromna porcja ciekawych elektronicznych przelotów, które nie odstraszają jak w przypadku "Radia Pezet" a hipnotyzują, nawet tych lubujących się w klasyczniejszych bitach. Oprócz tego kilka świetnych bitów m.in. u Gonix powoduje duże oczekiwania wobec reprezentanta Wielkie Joł, ale również zajawki na jego dalsze muzyczne dokonania.

8. O.S.T.R.

Z p.Ostrowskim działo się w tym roku oj działo, a jako producent był rozchwytywany wyjątkowo. Jednak jego producencki sznyt był najbardziej widoczny na "HAOS-ie" gdzie działał w trio razem z Killing Skills. Pozostałe produkcje były solidnie wykonaną  robotą, po prostu. I właśnie za stricte "jego" materiał chcę go wyróżnić, gdyż to tymi właśnie produkcjami przyciągał najmocniej.

7. Stona

Pierwszy z reprezentantów śląska w tym rankingu, za to kolejny młodzian stażem, gdyż to w tym roku wypłynął a wszystko dzięki "Nowej Ziemii", która bitowo jest materiałem niemalże bezbłędnym. LP pokazuje jak szerokie są horyzonty tego producenta. Czego my tam nie mamy ? Od trapu,przez cloud rap do czysego boom-bapu. I to wszystko bez typowego dla "nowych" uczniactwa i braku pazura, tutaj wszystko jest na miejscu.

6. Ment XXL

Chyba najbardziej klasyczny (no może prócz Ostrego) bitmejkerów w rankingu. Ale czy na pewno ? Owszem, sampel tnie się gęsto, jednak to już nie kakofonia i tępe wycinanie pętli, a tony wyczucia na miarę największych. Ja po "Za Młodych Na Heroda" szukam tego innego podejścia do samplingu u innych i trudno jest znaleźć kogoś kto mu dorównuje. Cały debiut panów Rasa i Menta to popis spójności i.. gorąca, gdyż lato leje się z bitów strumieniami.

5. Soulpete

Teraz przenosimy się na bitową Syberię, bo jest zimno. Zimno i surowo jak nigdy i jak nigdy tak wyjątkowo i brutalnie. "Nie Uciekniesz EP" Addixów oraz "RDS 220 EP" Jeżozwierza to popis producenta, którego bit do "Nie Uciekniesz" jest stawiany w podsumowaniach roku na piedestale. I słusznie, choć nie każdemu do gustu przypadnie ten "raw shit" , którym hojnie obdarowuje nas producent. Produkcje nie mizdrzą się do słuchacza, raczej wsadzają mu w gębę lufę i każą słuchać całym sobą.

4. DJ B & Szczur

Panowie królami sceny nie zostaną, ale trzeba oddać im co należne. Ich zimna, niegościnna elektronika znalazła ujście na jednej z najlepszych płyt producenckich ostatnich lat, czyli "Zarazie" i została podana naprawdę dobrze. Są tutaj również ( albo i przede wszystkim) dlatego, iż udało im się stworzyć koncept-album producencki, na którym oni odgrywają główną rolę, a panoszący się czy to na "Kodexie 4" czy "Równonocy" realizują z góry ustalony plan, nakreślony przez duet. Brawo !

3. SoDrumatic

Wziąłem sobie większość płyt wydanych w tym roku w naszym kraju i popatrzyłem na tracklistę i widniejące ksywki po skrócie "prod." . I wiecie co mi wyszło ? Na prawie każdym znajduje się choć jeden bit sygnowany ksywką tego muzyka. Muzyka, gdyż jak wiadomo, SoDrumatic każdy najmniejszy element swojego podkładu gra sam, nie uciekając się do samplingu. Szczyt formy osiągnął na wyprodukowanym w całości przez siebie "ProPejn" VNM-a niejednokrotnie przyćmiewając MC, który jak wiemy byle kim nie jest. Niesamowita różnorodność.

1. Sir Michu

Nawet Ci najbardziej narzekający na nadwornego producenta WJ mogą w końcu powiedzieć " w końcu". Mówię tu oczywiście  o reakcjach po "Elliminati", które zostało przyjęty ciepło w każdym aspekcie, a muzyk zaczął być w końcu postrzegany jako top polskich producentów rapowych. Zwyżka formy zaowocowała również świetnym mixtapem "Elliminaticket", czyli przedłużeniem, także muzycznym 10. solówki Tedego. Na obu materiałach króluje elektronika, którą sam producent ogłaszał nowym gatunkiem - acid trapem. Ogromny powiew Ameryki został również wsparty przez nowojorski boom-bap na płycie Potwierdzonego Infa. Ogromna rozpiętość, ogromna płodność i wejście na szczyt, czego chcieć więcej ?

1. Bob Air

No i jak można było się domyśleć - ex aqueo na szczycie. Również mamy tutaj ogrom materiału, bo i większość z "Teraz" oraz powrotu Deobsona, również mamy tutaj hossę producencką, bo Tomasz jest w wysokiej formie. Mistrzowsko operuje podniosłością wplatając mocne instrumenty w swoje podkłady, co najlepszy efekt daje właśnie na "Teraz" . A jak używanie patosu jest trudne wiemy po idących w miliony ulicznych pianinkowych intrach i tym podobnych zabiegach. Nie można zapomnieć również o charakterystycznej perkusji, której inaczej niż "Bobairową" określić nie sposób. Chapeu Bas !